ماهنامه علمی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
اطلاعات مقاله
ماهنامه علمی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب) شماره 35

سال : 10
شماره : 1
شماره پی در پی : 35

فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 10، شماره 1، ، شماره پی در پی 35

بررسی تقابلهای دوگانه در منطق الطیر عطار نیشابوری

صفحه (307 - 331)
زهرا محمد خانی(نویسنده مسئول)
تاریخ دریافت مقاله : زمستان 95
تاریخ پذیرش قطعی مقاله : زمستان 95

چکیده

ساختارگرایی شیوه و روشی است که در آن هر جزء یا پدیده در ارتباط با یک کل بررسی میشود، یعنی هر پدیده، جزئی از یک ساختار محسوب میشود. موضوع تقابلهای دوگانه یکی از مهمترین و اساسیترین مفاهیم ساختارگرایی است. از نظر ساختگرایان تفکر انسانی بر بنیاد تفاوتها و تقابلها شکل گرفته است. همانگونه که در نظام اجتماعی و در طبیعت این تقابلها وجود دارد، در آثار نظم و نثر ادب فارسی، نمونه های فراوانی از تقابل میتوان یافت که به اثر ادبی نظام و ساختاری هنری بخشیده است. بررسی تقابلهای دوگانه در آثار ادبی و هنری، توجه برخی از زبانشناسان، اسطوره شناسان و نشانه شناسان را به خود جلب کرده است. آنها بر این عقیده اند که از این منظر به درک و دریافت بهتری از آثار ادبی میتوان دست یافت.<-div>
در این تحقیق که با روش کتابخانه ای و با هدف شناخت هرچه بیشتر منظومۀ منطق الطیر صورت میگیرد، تلاش میشود تا با شیوۀ توصیفی - تحلیلی، تقابلهای دوگانه در این منظومه مشخص گردد. آثار عطار و خصوصاً منطق الطیر او سرشار از تضادها و تقابلهاست. تضاد و تقابل در منطق الطیر وی، در پیوند با جهان بینی و معنای مورد نظر او به کار گرفته شده است.<-div>

کلمات کلیدی
ساختارگرایی , تقابل , تقابلهای دوگانه , منطق الطیر , عطّار نیشابوری